Bugünün fotosu

İki insan..

Omzuna yaslanıyorum,sol tarafımdan vuran güneş ışığı gözlerimi alıyor.Gözlerimi kapatıyorum büyük bi sessizlik ama korkutucu değil,huzur veren.Sonra başımı kaldırıp gözlerimi açtığımda yansımamı görüyorum.Yansımam diye ifade ettiğim ablamı.Ruhumun bana karşı yansıması..

Beni çok fazla andırmasa da karşımda ikizim diye adlandıracağım ve hep öyle kalacak tek insan o çünkü.

Sadece tek bakışımdan ne hissettiğimi,endişemin dışa vurmuş halini ifade edebilen tek kişi olmasından dolayı gurur duyduğum yaşça bana yakın çekirdek ailemin,odamı paylaştığım hayallerde değil yan yatağımda yatan melek.. Varlığından dolayı Allah'a şükrettiğim 4 kişiden birisi.Ablam demek onu sadece bu kelimede yaşatmak tarifini sadece tek bir kelimeye sığdırmam sevgimin önüne hiçbir zaman geçemeyecek.

Sonra arkama bakıyorum,dışarıyı izleyen kabarık siyah saçlı açık tenli delikanlı.50 yaşına gelse bile onu delikanlı olarak tasfir edeceğim kişi,ağladığımda başımı göğsüne gömen,hıçkırarak ağlamamı susabileceğim ihtimalini de katarak göğsüne iyice bastıran,kafamı kaldırdığımda ise gözlerimin içine doğrudan bakmaya çekinen kişi.Yaşadıklarımı sadece dinleyip yorum yapmayan ama beni dinledikten sonra sessizleşen dünya üzerindeki tek erkek.Abim..Moralim bozukken sesinin en ince tınısına kadar aradığım adam.Arkamda varlığını hissettiğim ve hep hissedeceğim güler yüz..Yüzüne bakarak defalarca iyiki varsın diyebilmeyi sürdüreceğim insan..Uzun boyunun gölgesini ebediyyen kendimde saklayacağım,güneşin çıkmasını sırf gölgesi için istediğim, gölgesinin bana güven verebildiği nadir insan..Evimizin ilk mucizesi..Sana abi demek hayatımdaki en güzel tınılardan birisi.Bu satırlarda ikinizi bir arada görebilmenin verdiği en güzel şükretme yöntemi..